Δημοκρατία

"Υπάρχει στο τραπέζι η πρόταση τα πανεπιστήμια να ανοίξουν με αστυνομική επέμβαση."
Ωραία η δημοκρατία σ' αυτή τη χώρα.
Επιστράτευση στις περισσότερες απεργίες. Δοκιμασμένη, αποτελεσματική και αμφίβολη συνταγή.

Μπουχτίσαμε δημοκρατία πια.

Εγώ αδιαφορώ. Εσύ αδιαφορείς;;;

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!! 
Κυρίες και Κύριοι, ακολουθεί σημαντική ανακοίνωση!!!
Ταμ Ταμ Ταμ (τύμπανα).....

Βρήκα το πρόβλημα της εποχής μας!!
1 λέξη. 8 γράμματα.

Α-Δ-Ι-Α-Φ-Ο-Ρ-Ι-Α.

Και όμως, ναι. Μου ήρθε ξαφνικά σήμερα το απόγευμα. Έβλεπα τηλεόραση όταν γυρνώντας στις ειδήσεις, σχολιαζόταν το θέμα των απεργούντων στα ΑΕΙ και η νέα τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία οι διοικητικοί υπάλληλοι πρέπει να υποβάλλουν μόνοι τους τα στοιχεία τους μέσω διαδικτύου στο υπουργείο.

Καθώς τελείωσε αυτό το θέμα, η παρουσιάστρια προχώρησε στο επόμενο θέμα, που αφορούσε την εντολή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης για την άμεση καταγραφή των υπαλλήλων που εργάζονται σε δημόσιες και δημοτικές επιχειρήσει, όπως επίσης και σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου.

Τη στιγμή λοιπόν που τελείωσε το θέμα των ΑΕΙ είπα "Καλά, αυτό δεν με νοιάζει.", άλλαξα κανάλι και έβαλα την "Εργαζόμενη Γυναίκα". Που είχε πάλι το επεισόδιο με την τυροπιτού. Που το έχω δει πιο πολλές φορές  κι απ' το επεισόδιο με τα "Πικάντικα Κορίτσια" στο "Κωνσταντίνου κι Ελένης". Εν ολίγοις, αδιαφόρησα.

Εκείνη ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση που υπάρχει τώρα δεν πρόκειται ν' αλλάξει σύντομα. Γιατί πολύ απλά όλοι και όχι μόνο εγώ, αδιαφορούμε για οτιδήποτε δεν μας αφορά άμεσα. Κι όμως, αυτή η εντολή αφορά ουσιαστικά στην προετοιμασία νέων απολύσεων, από έναν άλλο τομέα αυτή τη φορά. Όμως αυτές οι απολύσεις δε με επηρεάζουν άμεσα, άρα αδιαφόρησα. Όπως φαντάζομαι αδιαφορούν όλοι οι υπόλοιποι όταν μιλάω για τις απολύσεις στα ΑΕΙ.

Δεν έχω να πω πολλά αυτή τη φορά. Δεν μπορούμε βέβαια να ασχολούμαστε με τα πάντα ούτε να έχουμε άποψη για όλα, αλλά τουλάχιστον είναι ανάγκη να μην αδιαφορούμε τόσο για ότι δεν μας αφορά άμεσα. Αυτό για μένα είναι το μεγάλο λάθος, το δικό μου, το δικό σου και της εποχής...Γιατί αν δεν πάψουμε να είμαστε εγωκεντρικοί και αδιάφοροι δεν θα αλλάξουμε ποτέ τίποτα προς το καλύτερο.

Υ.Γ: Θέλω να πιστεύω ότι θεώρησες τεράστια υπερβολή τα μεγάλα γράμματα και ότι κατάλαβες την ειρωνεία της αναμονής στις πρώτες σειρές, γιατί αυτό το ποστ αφορούσε σε κάτι που σίγουρα θα έχεις αντιληφθεί ήδη. Αν όχι, ξαναδιάβασε το και σκέψου το καλά. 

Μελέτησε με!!

Κάνοντας ζάππινγκ το μεσημέρι σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποφύγω τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στα γραφεία της Ν.Δ ή κάτι αντίστοιχο, έπεσα πάνω σε ένα "ρεπορτάζ" στην εκπομπή της Ελεωνόρας Μελέτη, "Μελέτησε το" (btw, Μελέτησε το; Σοβαρά; -σήκωμα φρυδιού-).

Το ρεπορτάζ, αφορούσε το πόσο κοστίζουν ρούχα από διάφορες εμφανίσεις των "σταρ" και κατά πόσο μία γυναίκα έχει την οικονομική δυνατότητα να αντιγράψει το στυλ τους. Αφού επικροτήθηκε το little black dress της Φαίης Σκορδά που κόστιζε 60Ε και είναι μία διαχρονική επένδυση σύμφωνα με την παρουσιάστρια, και μετά από μερικές ακόμα εμφανίσεις, έφτασαν σε μία εμφάνιση της Δήμητρας Ματσούκα (αν δεν κάνω λάθος), που κρατούσε ένα ποσέτ διάσημου οίκου (του οποίου το όνομα δεν αναφέρθηκε-διαφήμιση βλέπεις) κόστους.... ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ... 3.100Ε!!!!!!!!!!!

Το επόμενο δεκάλεπτο της εκπομπής καλύφθηκε από τη σοκαρισμένη παρουσιάστρια να τονίζει πως ποτέ δε θα έδινε τόσα χρήματα για ένα ρούχο και μάλιστα μία τσάντα και πως αγόραζε ρούχα απ' τη λαϊκή στην Ιταλία τα οποία ήταν καταπληκτικά, ενώ οι δύο συμ-παρουσιάστριες (;) την σιγοντάριζαν.

 Βέβαια, σε κάποιο σημείο αναφέρθηκε πως τα ρούχα μπορεί να μην ήταν αγορασμένα αλλά να δώθηκαν από κάποιο μαγαζί για τη συγκεκριμένη επίσημη εμφάνιση. Μία αντίστοιχη αντιμετώπιση είχαν τα ρούχα και αξεσουάρ και άλλων επώνυμων κυριών που κόστιζαν ποσά, μάλλον εξωφρενικά.

Και λέω μάλλον εξωφρενικά γιατί πια είμαι εγώ ή ο οποιοσδήποτε για να κρίνω πότε είναι επιτρεπτό να ξοδεύεις ένα ποσό σε ένα ρούχο και πότε όχι; 

Σε καιρούς οικονομικής κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε, που άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους ή οδηγούνται σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, είναι λογικό να υπάρχει μία έντονα επικριτική διάθεση σε όσους ξοδεύουν υπερβολικά πολλά χρήματα σε υλικά αντικείμενα. 

Μα, θα πεις, ο άκρατος υλισμός και καταναλωτισμός δεν μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση;

Ακόμα και σ' αυτή την περίπτωση, δεν θεωρώ σωστό να επικρίνουμε κάποιον για το πως ξοδεύει τα χρήματα που βγάζει με τη δουλειά του. Έχουμε φτάσει να ντρεπόμαστε για τα χρήματα που κερδίζουμε ή για μία προαγωγή που παίρνουμε χάρη στη δουλειά μας. Ντρεπόμαστε γιατί τα καταφέρνουμε στη ζωή μας, γιατί δουλεύουμε και γιατί πηγαίνουμε μπροστά. Για κανένα λόγο δε θέλω να πω ότι όσοι υφίστανται περικοπές ή απολύσεις δεν αξίζουν το ίδιο ή και περισσότερο ή ότι δε δούλεψαν αρκετά.Όμως, απ' τη στιγμή που κάποια χρήματα κερδίζονται μέσα απ' τους κόπους και το έργο κάποιου είναι λάθος να του ασκούμε κριτική στο πως τα ξοδεύει. Στο κάτω κάτω είναι επιλογή του.

Μα, θα μπορούσε να τα διαθέσει για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του! 

Ναι, θα μπορούσε, αλλά δε θέλει γιατί είναι χρήματα που έβγαλε νόμιμα και με δικό του κόπο. Ή μπορεί να βοηθάει τους συνανθρώπους του κ απλά να μην το επιδεικνύει. 

Αυτή η επικριτική διάθεση, δηλώνει μόνο φθόνο και ζήλια και καταστρέφει τη διάθεση και την ψυχολογία του κρινώμενου αλλά πολύ περισσότερο του κριτή. Γιατί, στο τέλος, οι περισσότεροι αν είχαμε τα χρήματα δε θα τα ξοδεύαμε;

Δηλαδή εσύ δεν το κάνεις ποτέ;

Φυσικά και το κάνω. Τις προάλλες έλεγα πόσο άδικο είναι που κάποιες φίλες μου θα σπουδάσουν στην Αγγλία ενώ εγώ με πολύ περισσότερο διάβασμα θα σπουδάσω εδώ, με ελάχιστες πιθανότητες μετά να βρω μια δουλειά με απολαβές που να εξασφαλίζουν μία άνετη επιβίωση. Χτες έπιασα τον εαυτό μου να επικρίνει σιωπηλά μία φίλη μου που ξόδεψε τα διπλάσια χρήματα από μένα στο φοιτητικό της σπίτι. Σχεδόν αμέσως συνειδητοποίησα ότι ζήλευα γιατί ήθελα κι εγώ να έχω αυτά τα έπιπλα ή την οικονομική δυνατότητα να δώσω τα διπλάσια χρήματα στα ΙΚΕΑ. 

Τι έκανες τότε;

Τίποτα. Σκέφτηκα πολύ απλά ότι μ' αρέσει το σπίτι μου όπως είναι και ότι με λιγότερα χρήματα το έχω κάνει παλατάκι. Και ότι αφού είχε τα χρήματα καλά έκανε και τα ξόδεψε. Και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι την άλλη φορά δε θα είμαι τόσο ζηλιάρα. Και ότι θα διαβάσω πολύ ώστε να πάρω υποτροφία και θα μαζέψω χρήματα για να κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό.

Έλεος...

Έχεις δίκιο, τέρμα οι ηθικολογίες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να σκέφτεται και να κρίνει, όπως και να διαχειρίζεται ελεύθερα τα οικονομικά του. Όμως, την επόμενη φορά που θα θεωρήσεις απαράδεκτο που κάποιος ξόδεψε ένα ποσό που κρίνεις εξωφρενικό για κάτι που θεωρείς άχρηστο, σκέψου πρώτα τα εξής: 

1. Έχουμε τα ίδια στάνταρντς για το τι είναι εξωφρενικό και τι είναι άχρηστο;
2. Μήπως ζηλέυω;
3. Μήπως δεν είναι δουλειά μου το πόσα ξοδεύει;

Ηρέμησε λοιπόν και μην αφήνεις αυτή την κρίση να σε δηλητηριάζει άλλο. Πάρε βαθιές ανάσες και διοχέτευσε την οργή σου όχι στο διπλανό σου που έχει χρήματα αλλά σε εκείνον που έκλεψε από απληστία και όχι ανάγκη, αλλά και σε εκείνο που σε οδήγησε σ' αυτή την κατάσταση. Έτσι θα βγούμε απ' αυτό του βούρκο όσο το δυνατόν πιο αλώβητοι και μυαλωμένοι. 

Εσύ γιατί δεν έχεις γραφτεί ακόμα στη σχολή σου;

Ως πρωτοετής φοιτήτρια του ΕΚΠΑ, οι σκέψεις μου τον τελευταίο μήνα περιστρέφονται γύρω απ' τις εγγραφές και την έναρξη των μαθημάτων. Περιττό να πω, ότι τίποτα απ' τα δύο δεν έχει διενεργηθεί ακόμα καθώς η απεργία των διοικητικών για πέμπτη εβδομάδα καθιστά αδύνατες τις λειτουργίες τους πανεπιστημίου.

Ας δούμε όμως πως έχει η κατάσταση με απλά λόγια. Το Υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Τρόικας, ζήτησε να τεθούν σε διαθεσιμότητα 1349 διοικητικοί υπάλληλοι απ' τους οποίους 498 ανήκουν στο ΕΚΠΑ. Ωστόσο, και παρά τις αιτήσεις των οκτώ πανεπιστημίων που πλήττονται (ΕΚΠΑ, ΟΠΑ, ΑΠΘ, ΕΜΠ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλία, Παν, Κρήτης, Παν. Ιωαννίνων) δεν ενημέρωσε τους πρυτάνεις από που προέκυψαν τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία αυτοί οι υπάλληλοι πλεονάζουν. Αντιθέτως, σύμφωνα με στοιχεία που είχαν υποβάλλει πέρυσι τα πανεπιστήμια αυτά, υπάρχει έλλειψη 2.500 υπαλλήλων, ώστε να εξασφαλιστεί η άρτια λειτουργία τους. Ως εκ τούτου, οι διοικητικοί υπάλληλοι απάντησαν στο υπουργείο με συνεχόμενες απεργίες. Αύριο λήγει η προθεσμία υποβολής των στοιχείων των υπαλλήλων κάθε σχολής ώστε να αποφασιστεί ποιοι θα απολυθούν. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι τα πανεπιστήμια αυτά έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της απόφασης σχετικά με τη διαθεσιμότητα.

Ο πρύτανης τους ΕΚΠΑ μιλώντας στους πρωτοετής φοιτητές σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σήμερα, δήλωσε ότι λόγω της απεργίας είναι αδύνατον να δωθούν αυτά τα στοιχεία. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας όλοι οι υπάλληλοι των οκτώ ΑΕΙ που εντάσσονται στι πρόγραμμα καλούνται εντος 5 ημερών να απογραφούν μόνοι τους σε ειδική ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας. Όσοι δεν το κάνουν, μέσα σε πέντε μέρες, θα τεθούν σε αργία, κοινώς θα απολυθούν. Το ΟΠΑ, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Παν. Ιωαννίνων αποφάσισαν να δώσουν στο υπουργείο τα στοιχεία που τους έχουν ζητηθεί. Τέλος, ο υπουργός Παιδείας διαμήνυσε ότι θα προσφύγει στην εισαγγελία και οι διευθυντές του διοικητικού προσωπικού θα διωχθούν για παράβαση καθήκοντος καθώς παρεμποδίζουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου, ενώ ενδέχεται να κληθούν σε απολογία και οι πρυτάνεις.

Σε πολλές περιπτώσεις ακούω ή διαβάζω φοιτητές να διαμαρτύρονται γι αυτό το κλείσιμο και την "ομηρεία" στην οποία τους υποβάλλουν οι διοικητικοί. Όμως, σε αντίθεση με πολλούς συμφοιτητές μου δεν αντιδρώ τόσο αντίθετα στο κλείσιμο του πανεπιστημίου και τον κίνδυνο να χαθεί το εξάμηνο, όσο στη στάση των κυβερνώντων απέναντι στους απεργούς.

Αυτή η αδιαλλαξία, η κατάφωρη αδιαφορία και οι προσφυγή σε δικαστήρια δεν είναι χαρακτηριστικά ενός δημοκρατικού καθεστώτος. 

Συνέβη και το Μάιο με την απεργία των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας πριν τις πανελλήνιες. Πράγματι, μια απεργία μπορεί να κριθεί αντισυνταγματική όταν επιβαρύνει το σύνολο των πολιτών. όμως, υποτίθεται πως πρώτα πρέπει να έχει προηγηθεί διάλογος ανάμεσα στους υπουργούς και στο κράτος ώστε να βρεθεί μια μέση λύση. Στην περίπτωση μας όμως, ο κ. Αρβανιτόπουλος δεν προέβη σε διάλογο με τους πρυτάνεις ή συζήτησε μία ενδεχόμενη μείωση των απολύσεων. 

Όσον αφορά τους φοιτητές, κατανοώ την αγωνία τους αφού αισθάνομαι το ίδιο. όμως, θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο να σκέφτονται τόσο εγωιστικά θεωρώντας ύψιστο κίνδυνο το χάσιμο τους εξαμήνου. Για μένα το ότι υπάρχουν 1349 άνθρωποι με οικογένειες και υποχρεώσεις που θα βρεθούν άνεργοι είναι πολύ σημαντικότερο. Ομοίως, εξίσου σημαντικό είναι ότι τα πανεπιστήμια αυτά δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις διδακτικές και ερευνητικές υποχρεώσεις τους, πλήττοντας τελικά τους ίδιους τους φοιτητές. 

Σκεφτείτε λοιπόν και ενημερωθείτε πριν αρχίσετε να καταλογίζετε ευθύνες, αυτή είναι η συμβουλή μου.

Τις αποφάσεις των Υπουργείων μπορείτε να τις βρείτε εδώ:

http://www.ydmed.gov.gr

http://www.minedu.gov.gr

Τις αποφάσεις της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ εδώ:

http://www.uoa.gr/anakoinoseis-kai-ekdhloseis/anakoinoseis.html

[μαζί με σχετικά κείμενα]

Hello, Big Brother!

   Για το σημερινό ποστ θα κρατηθώ πάλι απ' τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας και συγκεκριμένα από ένα μέσο που οδήγησε στη σύλληψη των μελών της ΧΑ: τις παρακολουθήσεις των συνομιλιών των μελών της.
   Δεν μπορώ να πω, η γνώση αυτών των συνομιλιών δίνει βάση στο κατηγορητήριο και οδηγεί σε μία σειρά αποκαλύψεων για τις παράνομες δραστηριότητες των συνομιλητών. Όμως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με παρακολούθηση των τηλεφώνων δημοκρατικά εκλεγμένων βουλευτών. Η παρακολούθηση αυτή θα μπορούσε να είναι παράνομη, όμως σύμφωνα με το άρθρο 19.1 του ελληνικού συντάγματος "Το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης ή
επικοινωνίας με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι απόλυτα απαραβίαστο. Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων."
   Στην περίπτωση μας, έχουμε φυσικά την άρση του απορρήτου για λόγους εθνικής ασφαλείας. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα που με απασχόλησε και στα προηγούμενα κείμενα: εφόσον η κυβέρνηση είχε γνώση όλων των αξιόποινων πράξεων της ΧΑ (δολοφονίες, εκβιασμοί, προστασία, μαστροπεία, λαθρεμπόριο όπλων, κ.α) γιατί δεν έδρασε νωρίτερα ώστε να αποφευχθούν κάποιες ενέργειες που είχαν κόστος σε ανθρώπινες ζωές;
   Ωστόσο, το θέμα μου σήμερα δεν είναι η νομιμότητα ή όχι της παρακολούθησης αυτής ούτε η δράση της κυβέρνησης, καθώς δεν  έχω εμπεριστατωμένα στοιχεία ούτε γνώσεις νομικής. Αντίθετα, αναρωτιέμαι: είναι πράγματι τόσο εύκολο να παρακολουθούνται τα προσωπικά μας δεδομένα;

η εικόνα προέρχεται απ' το site eofdreams.com

Υπάρχει κάποια υπεύθυνη υπηρεσία;

Το ρόλο του "κατασκόπου" στα προσωπικά δεδομένα παίρνει η ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), η οποία, βασισμένη σε ένα νομοθετικό πλαίσιο, για το οποίο μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες εδώ, έχει το δικαίωμα να προβεί σε άρση των προσωπικών δεδομένων. Όμως, τις περισσότερες φορές είναι πολύ πιο εύκολο να μας παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε και εμείς του δίνουμε το δικαίωμα.

Εγώ του δίνω το δικαίωμα; Μα τι λες;

Εδώ θα σου θέσω τον όρο oversharring. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook ή το twitter, εκθέτουμε τους εαυτούς μας πολύ περισσότερο απ' όσο νομίζουμε. Είναι πολύ εύκολο ο οποιοσδήποτε να σε παρακολουθήσει, από μία/έναν νυν, πρώην ή ενδιαφερόμενη/ο, μέχρι τον εργοδότη σου. Τα tag, τα υπερβολικής συχνότητας και πολλών πληροφοριών status και tweets, οι λίστες ενδιαφερόντων, οι φωτογραφίες συνθέτουν πολύ εύκολα το προφίλ του χρήστη. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να οδηγήσουν απ' την αποκάλυψη ψεμάτων(π.χ είπες στη δουλειά ότι ήσουν άρρωστος και ανεβάζει φωτογραφία λιώμα από το χθεσινό πάρτυ) μέχρι αναίτιες παρεξηγήσεις (Ποια είναι αυτή δίπλα σου Κώστα;;; Ε.. η αδερφή μου!)

Τι κάνω γι αυτό;

Μία είναι η μαγική λέξη: φιλτράρισμα. Ο καλύτερος τρόπος βέβαια είναι να μην χρησιμοποιήσεις τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ακόμα καλύτερα το ίντερνετ. Γιατί όμως να μην εκμεταλλευθείς τις θετικές προεκτάσεις προστατεύοντας τον εαυτό σου; Σκέψου λοιπόν καλά πριν δημοσιεύσεις οτιδήποτε αλλά και πριν βγάλεις βιαστικά συμπεράσματα για κάποιον βάση των ιντερνετικών χαρακτηριστικών του. Για να προστατευτείς από ανεπιθύμητους κάνε μια έρευνα για τις ρυθμίσεις απορρήτου των μέσων που χρησιμοποιείς.

Εκτός από φίλους, μπορούν και άλλοι να με παρακολουθούν;

Δυστυχώς, φίλε μου, η απάντηση είναι ναι. Θα θυμάσαι το σκάνδαλο που ξέσπασε μέσα στο καλοκαίρι με τον Έντουαρντ Σνόουντεν, τεχνικό της CIA και της NSA που δραπέτευσε απ' την Αμερική στη Ρωσία επειδή διέρρευσε στον τύπο απόρρητες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα μαζικής παρακολούθησης που εφαρμόζουν οι Αμερικανικές και οι Βρετανικές κυβερνήσεις. Ο Σνόουντεν αυτή τη στιγμή είναι ανάμεσα στους τρις επικρατέστερους για το Νόμπελ Ειρήνης, όμως το γεγονός παραμένει γεγονός: κάθε μας κίνηση, δήλωση ή συνομιλία είναι πολύ εύκολο να καταγραφεί και να χρησιμοποιηθεί χωρίς τη θέληση μας.

Όπως προείπα, δεν είμαι σε θέση να κρίνω τη νομιμότητα αυτών των πράξεων, ούτε το πόσο συχνή και καθολική είναι εφαρμογή τους. Αντί γι αυτό και πριν αρχίσουμε τις θεωρίες συνωμοσίας, ας σκεφτούμε κάτι πιο απλό και ουσιώδες: Εγώ τι κάνω; Προφυλάσσω τον εαυτό μου, ή μήπως εγώ ο ίδιος μοιράζομαι υπερβολικά πολλά; 

Μήπως είσαι φασιστής και δεν το ξέρεις;

Φασισμός. 

Μία λέξη που έχει γίνει υπερβολικά "της μόδας", την τελευταία εβδομάδα. "Με τη φυλάκιση των μελών της ΧΑ νικήθηκε ο φασισμός." "Πορεία κατά του φασισμού και της ναζιστική βίας.", φράσεις που ακούω στα δελτία ειδήσεων και διαβάζω σε ενημερωτικές σελίδες στο διαδίκτυο με κάνουν να σκέφτομαι: Με τη σύλληψη των μελών της ΧΑ και την ανακήρυξη της σε εγκληματική οργάνωση νικήθηκε πράγματι ο φασισμός; Και τι είναι τελικά ο φασισμός;
   Θα ξεκινήσω αντίστροφα στις απορίες μου. Ας δούμε για αρχή έναν σύντομο ορισμό του φασισμού σύμφωνα με ένα διαδικτυακό λεξικό της κοινής νεοελληνικής:

φασισμός ο: 1. πολιτικοκοινωνικό σύστημα της άκρας δεξιάς, με έντονα αυταρχικό και εθνικιστικό χαρακτήρα, που καταργει τον κοινοβουλευτισό και τη δημοκρατία και βασίζεται στο μονοκομματισμό και στον ολοκληρωτισμό. 2. (ιστ.) δικτατορικό καθεστώς που, με αρχηγό το Μουσολίνι, επικράτησε στην Ιταλία. 3. χαραστηρισμός αυταρχικής ενέργειας, πράξης ή καταπιεστικής, δεσποτικής συμπεριφοράς.(http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82+&dq=)

   Σύμφωνα με αυτό τον απλό ορισμό η λέξη φασισμός έχει τρεις έννοιες. Η δεύτερη, είναι καθαρά ιστορική και δεν μας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση. Η πρώτη είναι η εκδοχή που χρησιμοποιείται στα παραδείγματα που έχω παραθέσει, είναι το καθεστώς που θα εδραιωνόταν από ένα πιθανό πραξικόπημα της ΧΑ ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού κόμματος με ακραίες εθνικιστικές τάσεις. Αυτός ο φασισμός είναι που "νικήθηκε" με τις ραγδαίες πολιτικές και δικαστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

Τι συμβαίνει όμως με την τρίτη εκδοχή;

   Ο φασισμός μπορεί να αναφέρεται σε οποιαδήποτε αυταρχική πράξη επιβολής της εξουσίας, σε πρακτικό, ψυχολογικό, σωματικό, πολιτικό επίπεδο. Τι γίνεται λοιπόν μ' αυτό το φασισμό που είναι κυρίαρχος στη ζωή μας και δεν τον αντιλαμβανόμαστε ή τουλάχιστον δεν διαμαρτυρόμαστε παρά μεμονωμένα και αποσπασματικά εναντίον του; Ας δούμε πρώτα μερικά παραδείγματα φασιστικής συμπεριφοράς στην καθημερινή ζωή.

• 13/05/2013: Η κυβέρνηση προχωρεί σε παράδοση των φύλλων πορείας σε 88.000 εκπαιδευτικούς (κοινώς προχωρεί σε επιστράτευση των απεργούντων, κρίνοντας αντισυνταγματική την κίνηση τους) προκειμένου να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη διεξαγωγή των πανελληνίων. Δεν προηγήθηκε ούτε ακολούθησε αποτελεσματικός διάλογος και διαβουλεύσεις με τους εκπαιδευτικούς για την επίλυση των προβλημάτων τους.
• 11//06/2013: Αιφνιδιαστική διακοπή της λειτουργίας της ΕΡΤ και απόλυση 2.656 εργαζομένων. Η ΕΡΤ εκπέμπει μέχρι σήμερα στην περιφέρεια. Τη θέση της πήρε το ΔΤ με πρόγραμμα που βασίζεται σε επαναλήψεις εκπομπών, ειδήσεις και ελάχιστες αξιόλογες ταινίες. 
• Βία κατα των γυναικών (ψυχολογική, συναισθηματική, σωματική,λεκτική).
• Επιλεκτική λογοκρισία στην τηλεόραση (π.χ. φιλιά μεταξύ ομοφυλοφίλων).

   Υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα, νομίζω όμως πως η κυρίαρχη ύπαρξη του φασισμού στην καθημερινή ζωή κατέστη σαφής. Ας δούμε, λοιπόν, κάποια άλλα θέματα.

Πού φταίμε εμείς;

 Φταίμε γιατί ξεχνάμε, προσπερνάμε και δεν διαμαρτυρόμαστε για όλα αυτά. Γιατί μένουμε στην έκφανση του φασισμού και όχι στην ουσία του.

Τι χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί ο φασισμός; 

  Παιδεία. Ουσιώδης, βαθιά και σφαιρική παιδεία. Γνώσεις για την ουσία του φασισμού, τις συνέπειες του. Κριτική σκέψη και διάθεση να αντισταθούμε στην επιβολή του. Διαλεκτική διάθεση απέναντι στις απόψεις των άλλων, ικανότητα διαλόγου με επιχειρήματα, χωρίς να υποβαθμίζεται η αντίπαλη άποψη. Όλα αυτά μόνο μέσα από την ευρύτερη παιδεία μπορούν να αποκτηθούν.

   

Πώς θα αποκτήσουμε αυτή την παιδεία;

 Με βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος ώστε να μην είναι εξετασιοκεντρικό, αλλά να δίνει βάρος στην ηθική διάπλαση των μαθητών. Μέσα από συνεχή επαφή με την τέχνη και κυρίως με τη λογοτεχνία. Μέσα απ' το διάλογο με τους συμπολίτες μας και απ' τη συμμετοχή στα κοινά. Μέσω συζητήσεων με τους γονείς και ενίσχυση των οικογενειακών δεσμών. 

Πώς ξέρω αν είμαι φασιστής;

 Εφόσον αναρωτιέσαι μάλλον έχεις την κριτική σκέψη που είναι αναγκαία για να αντιμετωπίσεις τις όποιες φασιστικές τάσεις που μπορεί να έχει. Βέβαια, οι τάσεις αυτές βρίσκονται μέσα σε όλους τους ανθρώπου και εκδηλώνονται κατά διαστήματα. Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης να θέλει να επιβάλλει μια άποψη για να κυριαρχήσει. Όσο οι απόψεις προβάλλονται με σθένος αλλά χωρίς επιβολή βίας (όταν λέμε βία εννοούμε και ψυχολογική, μην το ξεχνάς) τότε μπορεί να έχει και θετικά αποτελέσματα. Όταν λοιπόν νιώθεις την ανάγκη να επιβάλλεις την άποψη σου, σκέψου τα εξης:

• Γιατί δεν συμφωνούν μαζί μου; Μήπως η άποψη μου δεν είναι σωστή; Μήπως δεν έχω αρκετά ή/και αξιόπιστα επιχειρήματα;
• Εάν είμαι πεπεισμένος ότι έχω δίκιο μήπως μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μία μέση λύση; Μπορώ να συμβιβαστώ/υποχωρήσω σε κάποια σημεία;
• Πώς μπορώ να τους πείσω με λογική και διάλογο για την άποψη μου; Τι μπορώ να πω; Πώς μπορώ να εκφραστώ ώστε να μην τους προσβάλλω;

   Όπως γίνεται φανερό, ο φασισμός δεν είναι μια αντίληψη που μπορεί να "παταχθεί" μέσα από μερικές συλλήψεις. Αντίθετα, ακόμα κι αυτές οι συλλήψεις βουλευτών ίσως από κάποιους να θεωρούνταν φασιστικές. Για να νικηθεί ο φασισμός στη ρίζα του, χρειάζεται μια ριζική μεταβολή του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς όλων μας. Τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε ειλικρινά για μία νίκη.

   

Χρυσά Αυγά.

   Χρυσή Αυγή. Αυτό το graffity, παραποιημένο σε "Χρυσά Αυγά" τράβηξε την προσοχή μου σε εκείνο το ταξίδι στην Αθήνα. Τότε μόνο ανησύχησα. Ανησύχησα λίγο για το μέλλον, το μέλλον σε ένα κόσμο που ακόμα ενστερνίζεται απόψεις ρατσιστικές, φασιστικές και στρέφεται λόγω αυτών εναντίον του ίδιου του ανθρώπου.
   Έχει περάσει ενάμισης χρόνος από τότε και η σύλληψη των αρχηγών αλλά και μελών της Χρυσής Αυγής είναι πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Σε μία εποχή που συμβαίνουν τόσες εξελίξεις στον πολιτικό τομέα (υπογραφές με την τρόικα, απεργίες δασκάλων, καθηγητών, πανεπιστημιακών και δημοσίων υπαλλήλων), η δολοφονία του Π. Φύσσα και η ανακήρυξη της ΧΑ σε εγκληματική οργάνωση συμπλήρωσαν και επισκίασαν όλες τις προηγούμενες εξελίξεις. Σε μία μέρα οι ειδήσεις έπαψαν να μιλούν για τις απεργίες και ξεχάστηκαν με μιας.
   Τις τελευταίες μέρες ακούω συνέχεια για την "άμεση και αποτελεσματική παρέμβαση της δικαιοσύνης" (φράση από δελτίο ειδήσεων του Σκαι). Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να ξεπεράσουμε αυτό καθαυτό το γεγονός των συλλήψεων των μελών της ΧΑ και να πάμε λίγο πιο βαθιά:

Α) Γιατί τώρα; Θέλω να πω, αυτή η -όπως, δικαίως, χαρακτηρίστηκε- "εγκληματική οργάνωση" δρούσε ανενόχλητα, ως πολιτικό κόμμα, ως το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου εδώ και χρόνια. Δεν γνώριζαν για τις πράξεις βίας και τις επιθέσεις; Δεν γνώριζαν για τις δολοφονίες; Γιατί οι συλλήψεις γίνονται τώρα και όχι ένα, δύο δεκαπέντε μήνες πριν; Ας σκεφτούμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα, απ' το οποίο μας αποπροσανατολίζουν αυτά τα γεγονότα: Υπογραφές με την τρόικα, απεργίες δασκάλων, καθηγητών και πανεπιστημιακών για τη διαθεσιμότητα, απεργίες δημοσίων υπαλλήλων. Κι όμως, εν μια νυκτί όλα αυτά ξεχάστηκαν και για μια εβδομάδα ασχολούμαστε με τις συλλήψεις της ΧΑ. Διακρίνω ίσως κάποια σκοπιμότητα;

Β)Ποιος επωφελείται απ' αυτό το ντόρο σε επίπεδο ψήφων; Ας σκεφτούμε ποιοι ψήφιζαν σε γενικές γραμμές τη ΧΑ:
1)Φανατικοί  υποστηρικτές ακροδεξιών ιδεών
2)Άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας επηρεασμένοι απ' τη "βοήθεια" που τους πρόσφεραν (συσσίτια, υποσχέσεις για προστασία απ' τους "κακούς και μοχθηρούς ξένους")
3)Νέοι με έλλειψη κριτικής σκέψης, ουσιώδους παιδείας, επιρρεπείς στο μεγαλείο των λέξεων "έθνος", "πατρίδα", "Ελλάδα"
Απ' αυτές τις γενικευμένες κατηγορίες, η πρώτη θα στραφεί σε κάποιο νέο αντίστοιχο κόμμα που θα προκύψει, ή θα επιστρέψουν στο ΛΑΟΣ. Η δεύτερη και κατά ένα μεγάλο ποσοστό και η τρίτη θα στραφεί στη δεξιά, και το πιο πιθανό στη ΝΔ. Χμ, στη ΝΔ, που χρειάζεται νέους υποστηρικτές ώστε να παραμείνει πρώτο κόμμα και ίσως να αποκτήσει αυτοδυναμία.
    Άρα η δικαιοσύνη σίγουρα μπορεί να δράσει "ραγδαία και αποτελεσματικά" όταν εξυπηρετεί το κυβερνών κόμμα. Όμως, οι συλλήψεις είναι μόνο η πρώτη φάση. Μέχρι τις δίκες, στις οποίες θα υπάρξουν δεκάδες αναβολές και εφέσεις, η υπόθεση θα ξεχαστεί, θα ξεφτίσει. Η ποινή θα είναι μικρή αναλόγως του προβλήματος. Αλλά τότε ποιος θα θυμάται να διαμαρτυρηθεί;

Γ) Μία λέξη: Υποκρισία. Γιατί υποκρισία είναι αυτός ο ξαφνικός θυμός που ακολούθησε το θάνατο του Π. Φύσσα (χωρίς να θέλω να τον υποβαθμίσω ή να τον προσβάλω), όταν η προηγούμενη εν ψυχρώ δολοφονία του πακιστανού μετανάστη στα Πετράλωνα, που ζούσε και εργαζόταν ΝΟΜΙΜΑ στη χώρα αντιμετωπίστηκε με πλήρη αδιαφορία τόσο απ' την κυβέρνηση όσο κι απ' το λαό. Αλλά τότε επρόκειτο για ένα ξένο, σωστά; Δεν είχε σημασία ο κατάφωρος ρατσισμός, ο ακραίος εθνικισμός, το γεγονός ότι ήταν ένας άνθρωπος. Δεν ήταν "Έλληνας" άρα όλοι το προσπέρασαν, και μόνο τώρα αποφάσισαν πως πρέπει να διαμαρτυρηθούν. Τόσος κόσμος διαμαρτύρεται εναντίον μιας "φασιστικής" οργάνωσης και όχι εναντίον μιας "ρατσιστικής" οργάνωσης. Αφού κατηγορήσουμε λοιπόν τη ΧΑ, ίσως πρέπει να βρούμε και που φταίξαμε εμείς, με την αδιαφορία και την υποκρισία μας.

Αυτές είναι μερικές επιφανειακές, πρώτες σκέψεις. Απλά, γιατί είναι καλύτερο να σκεφτόμαστε για τους εαυτούς μας.

Υ.Γ: Να μη θεωρηθεί σε καμία περίπτωση ότι με αυτό το post προσπαθώ να αθωώσω ή να ελαφρύνω τις πράξεις της Χρυσής Αυγής. Απλά προσπαθώ να σκεφτώ ποιος άλλος φέρει ευθύνη γι αυτά τα γεγονότα.